Corona helden – Erwin de Bruijn

Terwijl het ene deel van de bevolking thuis kan werken in de veiligheid van zijn eigen huis, zorgt het andere deel ervoor dat Nederland, met risico voor hun eigen gezondheid, de coronacrisis zo snel als mogelijk te boven kan komen. Dit zijn de helden die onze maatschappij draaiende houden.

Erwin de Bruijn werkt als persoonlijk begeleider bij ’s Heeren Loo Zeeland. Dit is een organisatie die ondersteuning en begeleiding biedt aan mensen met een verstandelijke beperking . Erwin schreef een blog over de impact die het coronavirus heeft op zijn werk:

Coronacrisis
Ook op mijn werk merken we dat het Corona-Virus rondwaart. Mijn werkplek is een onderdeel van een grotere landelijke organisatie en vanuit die grote organisatie komt de nodige informatie, wat per regio dan door een kernteam wordt toegepast op die regio. Al vanaf het begin werden we goed geïnformeerd en zijn er afspraken gemaakt. Afspraken die ook per telefoon, mail of beeldbellen konden afgehandeld worden werden op die manier afgehandeld, handhygiëne werd nog eens uitgelegd en de voorraad mondkapjes werd nog gecheckt.

Zondag de 15e zijn de maatregelen nog verder aangepast. Aan de familie werd gevraagd om niet meer langs te komen. Familie van cliënten die niet op de locatie woonden, werden afspraken gemaakt en onze cliënten konden niet meer naar de dagbesteding buitenshuis. Ik zeg dat nu wel even makkelijk, maar dat heeft toch wel behoorlijke gevolgen. Dagbesteding, dagprogramma’s zijn er meestal om een beetje structuur, duidelijkheid te waarborgen en als je dat niet kunt aanbieden aan de mensen omdat ze dan buiten de woning moeten gaan, dan leg je niet zo makkelijk uit dat dat komt omdat er een virus rondwaart. We hebben uitgelegd dat het niet mocht van de dokter en dat gaf dan wel duidelijkheid.
Tegelijkertijd moet je zoeken naar activiteiten thuis. Normaal gezien hebben onze 2 woonverdiepingen samen dagbesteding. In dit geval kan dat niet. Een ruimte die even niet wordt gebruikt, veranderde dus in een dagbestedingslocatie.

In vergelijking met andere soorten zorg is de zorg die wij verlenen vaak fysieker. Daar bedoel ik mee dat de anderhalve meter die wordt genoemd als veilig vaak niet mogelijk is. We zijn bij de ADL (Algemene Dagelijkse Levensverrichtingen) altijd dichtbij, maar ook vanwege het niveau van de cliënten zijn we vaak in contact met de cliënt. We slaan een arm om hen heen, snoezelen, wiegen hen. Natuurlijk letten we in deze handelingen er op dat het zo veilig mogelijk gebeurt, maar het contact moeten we wel behouden. Dat is een vereiste lijkt me.

Gelukkig bestaan er nieuwe middelen om contact te onderhouden. WhatsApp en Skype zorgen er voor dat we familie via de cam onze bewoners kan zien, het is geen lijfelijk contact, maar toch. Deze week ook onze eerste camera-vergadering gehad. Apart hoor…. de helft was op de werklocatie, een andere collega zat op een kamertje boven omdat de kinderen beneden aan het spelen waren, een andere collega zat met de kat op zolder en ik was zelf nog niet helemaal volledig (bril niet op en zo). Maar….. het is gelukt. Je merkt het, met de nodige aanpassingen lukt het wel, maar natuurlijk hopen we dat het snel veilig genoeg is om weer het normale patroon weer op te pakken.