Corona helden – Irma Wullems

Terwijl het ene deel van de bevolking thuis kan werken in de veiligheid van zijn eigen huis, zorgt het andere deel ervoor dat Nederland, met risico voor hun eigen gezondheid, de coronacrisis zo snel als mogelijk te boven kan komen. Dit zijn de helden die onze maatschappij draaiende houden.

Irma Cardon werkt als begeleidster bij Gors op de locatie Cavalier. Gors is een Zeeuwse organisatie die zorg en ondersteuning aan kinderen en volwassenen met niet-aangeboren hersenletsel en/of een verstandelijke en/of lichamelijke beperking biedt.

(Niet meer zo) ver van je bed show
“Je hoorde natuurlijk al een tijdje over het coronavirus in het nieuws, maar toen leek het vooral een ver van je bed show. Eigenlijk begonnen we er pas vorige week iets van te merken. Onze AVG arts stelde strikte richtlijnen op, zoals alles goed ontsmetten en vaker je handen wassen.

Eind vorige week werd het opeens heel serieus, en werden er extra maatregelen ingevoerd. Onze dagbesteding is preventief gesloten, dus alle cliënten zitten noodgedwongen thuis. We waren met drie personeelsleden en moesten ineens 22 cliënten thuis eten geven. Gelukkig is er door onze organisatie besloten om de collega’s van de dagbesteding nu ook op de woonlocaties in te zetten. Op de woonlocaties geldt: ga zo min mogelijk naar buiten, alleen wanneer het noodzakelijk is. Gezamenlijk eten met maximaal 10 cliënten en mensen met klachten eten niet mee. We verspreiden de bewoners tijdens de maaltijden nu dus in twee kamers. Wanneer je ziek bent, moet je naar huis gaan. Gelukkig doet mijn organisatie er alles aan om onze werkdruk te beperken, door bijvoorbeeld extra personeel van de dagbesteding in te zetten. Dit is ook super fijn voor de cliënten, omdat dit bekende gezichten zijn. Dat zorgt ook voor veel rust.”

Maatregelen

“Onze cliënten wonen zelfstandig maar zijn wel afhankelijk van onze zorg. Thuisblijven is dus geen optie. Dit vraagt wel extra alertheid op locatie. We letten specifiek op gezondheidsklachten bij cliënten. Zodra we hoesten of longklachten detecteren, schakelen we onze AVG arts is. We dragen handschoenen en proberen, waar mogelijk, lichamelijk contact zoveel mogelijk te beperken. Dit is bijna niet mogelijk, dus we wassen en desinfecteren onze handen zo vaak mogelijk.

Wat ook merkbaar is, zijn de tekorten aan bijvoorbeeld desinfecteergel en boodschappen. Gelukkig zijn mijn collega´s en ik er nuchter onder. Dat viel trouwens ook de collega´s van de dagbesteding op. Die vonden dat ons team rust uitstraalden. Dit is natuurlijk ook wel in belang van onze cliënten. Als wij onze rust bewaren, merken zij daar weinig van de paniek buiten.

We lichten de cliënten natuurlijk wel in over de situatie en proberen hen zo goed mogelijk te informeren. Er hangt bijvoorbeeld overal informatie op zodat ze wel weten wat er aan de hand is. Ze weten nu dat ze niet zomaar naar buiten mogen, vaker handen moeten wassen en afstand van elkaar moeten houden. De een begrijpt het natuurlijk beter dan de ander, maar dan proberen het in eenvoudige taal uit te leggen.”

Saamhorigheid

“Ondanks de gekke tijd, heerst er bij ons wel een gevoel van saamhorigheid. Ik heb gelukkig goede collega’s en we zijn er voor elkaar. Onze groepsapp staat niet stil, en we sturen elkaar veel berichtjes en leuke plaatjes… zoals van het wc papier bijvoorbeeld, haha. Tuurlijk maak ik mij ook zorgen om cliënten die tot de risicogroep behoren, maar ik hoop dat we door onze maatregelen de risico’s in te perken.

Gelukkig ontstaan er ondanks de crisis ook mooie dingen. Door het sluiten van de dagbesteding werken de activiteitenmedewerkers nu ook op de woonlocatie, en dit vergt soms nogal wat improvisatie. We verzinnen nieuwe activiteiten binnen de richtlijnen van het RIVM. Ik heb ook het idee dat we beter communiceren nu, we hebben meer één op één gesprekken met elkaar en de cliënten stellen elkaar gerust. Soms kun je ook niet meer doen dan een luisterend oor bieden.. dat is al voldoende!”

Thuissituatie

“Corona heeft ook veel impact op ons privéleven. Mijn partner en ik hebben allebei vitale beroepen en zijn fulltime werkzaam. Voor de crisis paste onze ouders weleens op, helaas vallen allebei onze ouders in de risicogroep. Mijn moeder heeft astma en de vader van mijn vriend COPD. Doordat we geen beroep kunnen doen op onze ouders, zijn onze vrienden; onze rots in de branding. Zij hebben hulp aangeboden, daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Gelukkig is er wel besloten dat de scholen en opvang open zijn voor ouders met vitale beroepen. Voor nu hou ik mijn kinderen even thuis, want mijn oudste is momenteel een beetje verkouden. Ik hoop dat door alle maatregelen alles snel voorbij is!”.