In beeld: Hospice Zeeuws-Vlaanderen
Door een initiatief van Diny van Vooren werd in 2008 een op zichzelf staand hospice in Terneuzen geopend. Zij zag tijdens haar werk in de palliatieve zorg dat mensen de behoefte hadden aan meer keuze als laatste rustplaats. Overlijden gebeurde voorheen enkel thuis of in het ziekenhuis. Een verpleeghuis was vaak een plek waar mensen niet wilden zijn. Wij gingen langs bij het hospice in de Leeuwenlaan om te praten met coördinator Ilse Nieskens over het belang van een sereen huis en de afhankelijkheid van vrijwilligers.
Het Hospice
“Je zou het niet zeggen, maar op deze plek wordt net zoveel gelachen als gehuild. We werken hier met vrijwilligers. Voor de verzorging wordt er gewerkt met een vast team van Zorgsaam Thuis. Zij zijn ’s morgens, aan het eind van de middag en het begin van de avond en ook ’s nachts aanwezig. Er werken ongeveer 50 vrijwilligers in het hospice. Ook het bestuur bestaat uit vrijwilligers en we hebben ook vijf tuin- en klusjesmannen en een kapster die vrijwilligers zijn.
Er kunnen hier vier gasten verblijven, en er is een 5e kamer als het nodig is. proberen het verblijf voor onze gasten zo fijn mogelijk te maken. Het is fijn om nog iets voor iemand te kunnen betekenen. Vaak is het voor de gast en/of familie een lastige stap om naar het hospice te komen. Maar ik kan niet anders zeggen dat de meeste mensen die hier komen, aangeven dat ze hier veel eerder naartoe hadden willen komen. Voor de familie is het fijn, omdat wij hen in de zorg ontlasten. Wij zorgen voor onze gast, hun dierbare : er wordt gekookt en gewassen. Familie is hier altijd welkom om met hun dierbare te eten, een ommetje te maken, een terrasje te pakken, een dagje naar de camping of naar de kapper te gaan. Alles mag. We zeggen ook altijd maak van de kamer ook je eigen plek, neem je eigen spullen mee. Maak er een fijne plek van”
Magisch werk
“Wat dit werk zo bijzonder maakt? Het geeft enorm veel voldoening. Je kan nog zoveel betekenen voor anderen en hen rust kan geven. Er zijn voor iemand in hun laatste levensfase is erg waardevol. Soms is het erg verdrietig, en neem ik het mee naar huis. Maar ik probeer het positieve ervan in te zien en de mooie momenten te koesteren. Zo was er ooit een ouder echtpaar waarvan de vrouw werd opgenomen. Zij wilden het liefst samen thuis blijven, maar het werd toch te zwaar. Er viel een last van zijn schouders zei hij, hij hoefde niet meer te wassen, medicijnen te halen. Hij hoefde er alleen te zijn voor zijn liefde. Er was weer ruimte om van elkaar te genieten”.
Rituelen en gebruiken
“We hebben een aantal rituelen in het hospice. Deze worden altijd van te voren besproken met de gast en de familie. Het is altijd aan onze gast en zijn/ haar familie, geliefden om te beslissen hoe zij het willen. Zij houden tot het laatst de regie. Er zijn mooie herinneringen die opkomen denkend aan alle verschillende mogelijke manieren van afscheid nemen.
Vrijwilligers
“We hebben zo’n 50 vrijwilligers in dienst. Zij werken in vier verschillende diensten en altijd met zijn tweeën. ’s Ochtends verzorgen zij het ontbijt en, indien nodig, helpen zij de verpleegkundige van het thuiszorgteam met de eerste zorg. ’s Middags wordt de lunch en ’s avonds het avondeten verzorgd.
Bezoek wordt ontvangen, kleine huishoudelijke taken worden gedaan en wensen van onze gasten worden zoveel mogelijk vervuld. Vrijwilligers zijn vervangende mantelzorgers. En er zijn altijd vrijwilligers nodig! We kunnen vele handen gebruiken.”
Een vrijwilliger aan het woord
“Ik ga altijd op de fiets naar het werk. Dan kan ik het wat verwerken als ik terug naar huis fiets. Het werk pakt je wel. Iedereen verwerkt op zijn manier. Er moet wel een balans zijn van verdriet en voldoening, en daarom doe ik dit werk. Ik heb drie jaar geleden een keer koffie gedronken in het hospice, en alles wat ik zag gaf mij meteen zoveel voldoening. Toen dacht ik, ik ga het gewoon proberen. Ik ben hier twee dagdelen per week, het liefst een hele dag, want dan kan ik de gasten beter begeleiden en overdragen. Om hier vrijwilliger te zijn hoeft je niet per se iets te kunnen, er zijn is al genoeg en de laatste dagen voor onze gasten zo aangenaam mogelijk te maken.”
