Verhuisd voor de liefde: Nynke Pecoraro – van Erven
Hoe romantisch klinkt dat: ‘Verhuizen voor de liefde’? Of je nu van Groningen naar Zeeuws-Vlaanderen, of van je geboortedorp naar de andere kant van de wereld verhuist: liefde kent geen afstand. In deze nieuwe rubriek spreken we nieuwbakken Terneuzenaren die een sprong in het diepe durfden te wagen om te verhuizen voor de liefde.. That’s amore! Want wees eens eerlijk, wie zwijmelt er nou niet graag weg bij een romantische love story?!
De 28-jarige Nynke Pecoraro-van Erven verruilde zo’n zeven jaar geleden haar Brabantse thuishaven Tilburg in voor het Zeeuwse Terneuzen. Wat begon met een blik op de dansvloer, eindigde met een nieuwbouw huis in Othene. Nynke is niet meer weg te slaan uit Terneuzen en staat nog steeds vierkant achter haar beslissing.
Terug naar het begin..
Nynke danst al zeker de helft van haar leven, dus het had zo moeten zijn dat ze 10 jaar geleden haar huidige partner ook op de dansvloer tegen het lijf zou lopen.
“Tijdens een stijldans wedstrijd leerde ik eerst zijn neef kennen, en toen dacht ik al wát een gezellige familie! Toen ik Fabio ontmoette, wist ik in eerste instantie niet dat het neven waren. We kregen contact via Hyves, MSN en skype en belden elke dag minstens een uur. Omdat het zo goed klikte, vroeg hij mij verkering. Grappig hé, zonder dat we überhaupt een eerste date hadden gehad. Hij zat in zijn laatste schooljaar op de Rede en zou een gala hebben. Ik vroeg aan hem of hij geen kaartje voor mij kon regelen, niet gedacht dat hij dat ook echt zou doen. Een paar dagen later vertelde hij mij opeens dat hij een kaartje had geregeld voor zijn schoolfeest. Ik dacht dat hij blufte en zei dat ik wel zou komen. Toen ik merkte dat hij geen grapje maakte, besloot ik om gewoon te gaan. Ondanks dat we elkaar al hadden gezien bij de danswedstrijden, vond ik het super spannend. Toen ik er eenmaal was, voelde het meteen vertrouwd en werden we nog gekker op elkaar.
Na zijn middelbare school verhuisde hij naar Eindhoven om te studeren. Super leuk natuurlijk, want dat was een stuk dichterbij Tilburg dan Terneuzen. Wegens omstandigheden moest hij na twee jaar weer terug naar Terneuzen verhuizen. Gelukkig waren we gek genoeg op elkaar en bleef onze relatie standhouden. Toen ik mijn MBO tandartsassistente had afgerond, kon ik helaas geen fulltime baan vinden in Brabant. Mijn ouders zeiden toen ‘probeer het eens in Terneuzen!’. En hoe kan het ook anders.. binnen een maand had ik een baan gevonden in Zeeuws-Vlaanderen!
Ik heb twee maanden bij mijn schoonouders ingewoond, maar het kriebelde toch om iets voor mezelf te zoeken. Helaas kwam ik met mijn 22 jaar destijds niet in aanmerking voor huursubsidie, dus heb ik in 2014 een eigen huisje gekocht. Fabio studeerde aan de HZ in Vlissingen, en is na zijn studie bij mij ingetrokken.
Afgelopen jaar is er ook zoveel gebeurd. We hebben een nieuwbouw huis in Othene gekocht, en we zijn zelfs getrouwd! Helaas door nare omstandigheden, want mijn vader is ernstig ziek.. dus binnen vijf weken hebben we een bruiloft gepland. Het was de hele week rot weer en op onze trouwdag scheen de zon, dus het had zo moeten zijn!”.
Eerste indruk
“Ik weet nog dat ik rond 29 april 2010 voor het eerst in Terneuzen was. Wat een wereldreis was dat zeg. Ik moest met de bus van Tilburg Reeshof naar Tilburg Centraal Station.. toen met de trein naar Roosendaal.. overstappen in Goes en toen ook nog eens met de bus naar Terneuzen! Ik dacht echt ‘waar ben ik beland?!’, vooral toen ik door die hele lange tunnel ging. Maar eenmaal uit de tunnel leek het eigenlijk heel veel op de Reeshof. Ik weet ook nog dat ik het heel leuk vond om de zee te zien. Dat zicht met dat water en die dijk is echt bijzonder.
Verkenningstocht
“Voordat ik hier kwam wonen, kwam ik natuurlijk al 3,5 jaar bij Fabio over de vloer. In die tijd had ik ook wat vriendinnen gekregen hier. Die namen mij vaak mee op sleeptouw. We namen een rugzakje vol met eten en drinken mee, en vertrokken op de fiets om Terneuzen te verkennen. Zo reden we bijvoorbeeld naar de kinderboerderij, de zeedijk, de Kreek, de Griete en natuurlijk de sluizen. Wat ik trouwens nog steeds een grappig gezicht vind, is dat er soms mensen voor een open brug wachten bij de sluizen. Als ik toevallig daar aan het wandelen ben, klop ik even op hun ramen om te zeggen dat ze verderop gewoon over een brug kunnen.
Ook mijn hobby dansen kon ik hier gewoon voortzetten. We trainen nu 3/4 keer per week in de Vlasschaard in Koewacht. Onze trainers zijn gelukkig familie van ons, Ciccio en Jasmijn. Zij zijn op dit moment regerend kampioen van Nederland bij de Professional Division. Wij mogen ook zeker niet klagen met een mooie 5e plek op de ranking lijst van Nederland in de hoogste klasse. Momenteel trainen we kei hard voor de Nederlandse kampioenschappen op 4 / 5 / 6 oktober. We dansen dan de Engelse wals, de tango, de Weense wals, de slowfoxtrot en de quickstep. Spannend!”.
Advies/tips aan nieuwe Terneuzenaren
“Wat ik nieuwkomers ook nog wil meegeven is: blijf vooral jezelf! Als ze je niet mogen laten ze het wel merken. Maar ga jezelf niet aanpassen voor anderen!
Laat alles gewoon op je afkomen, en neem alles in je op. Het is geen stad zoals een andere stad, het is echt een unieke stad door onder andere de Westerschelde. En wat praktische tips: ga eten bij Apostolis en sla vooral de Magrette polder, de zeedijk en de kreek niet over! De natuur hier is prachtig”.
